گیره‌های هیدرولیک، از متداول‌ترین نوع قید و بند در ماشینکاری بویژه در فرزکاری CNC می‌باشندکه البته در قطعه‌سازی نسبت به قالب‌سازی کاربرد بیشتری دارند .
اغلب ماشینکارها از نوع رایج گیره‌های هیدرولیک -که سیستم هیدرولیک آن داخل فک متحرک گیره تعبیه شده است (شکل ۱)- استفاده می‌کنند. علاوه بر تمامی مزیت‌های این گیره در مقایسه با گیره‌های مکانیکی، محدودیت‌هایی هم دارند که بارز‌ترین آن در ماشینکاری قطعاتِ با تیراژ، خود را نشان می دهد: فاصله گرفتن کف قطعه از سطح نشیمن گیره این محدودیت در اغلب گیره‌های مکانیکی و هیدرولیکی (به دلیل لقی فک متحرک) تقریبا غیر قابل اجتناب است. از این رو اغلب کاربران در حین بستن گیره با ضربه زدن روی قطعه (با استفاده از مشتی‌های برنجی یا آلومینیومی) سعی می‌کنند از چسبیدن کف قطعه روی گیره مطمئن شوند. این عمل ممکن است در کوتاه مدت جواب دهد اما در طولانی مدت به دلیل مستعمل شدن گیره و وارد آمدن ضربه‌های مکرر به گیره، باعث افزایش لقی فک متحرک و در نتیجه افزایش این ایراد می‌گردد.
اما در نسل جدیدتر گیره‌های هیدرولیک، موسوم به گیره‌های هیدرولیک بیرونی (شکل۲)، این محدودیت تقریبا به طور کامل از بین رفته است. با انتقال یافتن سیستم هیدرولیک به بیرون فک، در فضای خالی به دست آمده در داخل فک متحرک، مکانیزم جناغی (شکل۳) تعبیه شده است. در این مکانیزم با اعمال فشار هیدرولیک، فک متحرک حین جلو رفتن به سمت پایین حرکت می‌کند. هر چه نیروی افقی هیدرولیک افزایش یابد، نیروی قائم رو به پایینِ فک متحرک نیز افزایش خواهد یافت و به صورت خودکار قطعه را در جهت چسبیدن به کف متمایل می‌کند.
قیمت گیره‌های هیدرولیک بیرونی، به طور معمول ۵۰% گرانتر از گیره‌های معمولی است. لیکن کاهش زمان بستن قطعات و کاهش احتمال آسیب به قطعه، سرعت و بازده تولید را افزایش داده و این صرفه‌جویی، هزینه اضافه را در مدت زمان کوتاهی جبران خواهد نمود.
English